Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016
Μπροστά στον Θεό
Σοφός είναι εκείνος που θα συνειδητοποιήσει ότι μπροστά στον Θεό είναι ηλίθιος. Όποιον Θεό κι αν έχει. Αν δεν έχει κανέναν, τότε υποθέτω ότι ο κανόνας δεν ισχύει. Στην περίπτωση αυτή μάλλον είναι είτε πολύ σοφός ή εντελώς ηλίθιος, κάτι που μπορούμε να διαπιστώσουμε απ' τα συμφραζόμενα.
Υπάρχουν κι εκείνοι που πιστεύουν, χωρίς βέβαια να το λένε, ότι οι ίδιοι είναι Θεοί. Εύκολα γίνονται αντιληπτοί απ' τον τρόπο που εκφράζονται για τους άλλους, τους απλούς θνητούς. Στην περίπτωση αυτή μπορούμε, με ασφάλεια, να υποθέσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με πανηλίθιους.
Υπάρχουν κι εκείνοι που πιστεύουν, χωρίς βέβαια να το λένε, ότι οι ίδιοι είναι Θεοί. Εύκολα γίνονται αντιληπτοί απ' τον τρόπο που εκφράζονται για τους άλλους, τους απλούς θνητούς. Στην περίπτωση αυτή μπορούμε, με ασφάλεια, να υποθέσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με πανηλίθιους.
Πνευματική οκνηρία
Καλό το διάβασμα. Μοιάζει όμως με την προετοιμασία ενός αθλητή. Οπωσδήποτε απαραίτητη, αλλά κάποτε ο αθλητής πρέπει να σταματήσει να προπονείται και να μπει στο γήπεδο για τον αγώνα. Να δείξει αυτά που μπορεί να κάνει ο ίδιος, όχι να επαναλάβει εκείνα που έκαναν πριν απ' αυτόν οι άλλοι. Να δείξει τι έμαθε κατά την προετοιμασία. Αυτά που έκαναν οι άλλοι είναι γνωστά, και τα έκαναν οι άλλοι. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν είμαστε παπαγάλοι, άνθρωποι είμαστε. Φτιαγμένοι για να δημιουργούμε. Όχι για τους άλλους. Για τον εαυτό μας.
Παράδοξο;
Είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση η αγάπη. Δεν είναι κοινωνική εκδήλωση. Δεν είναι - θρησκευτική ή μη - εμποροπανήγυρις. Δεν είναι για να πάρεις, είναι για να δώσεις. Δεν είναι για να δεις και να σε δουν, είναι για να νιώσεις και να σε νιώσουν. Κι αυτός ο δρόμος περνάει απ' τη μοναχικότητα. Χωρίς νταούλια και βιολιά. Χωρίς παρελάσεις και φανφάρες. Πρώτα θα μάθεις να μην έχεις ανάγκη τα φώτα. Και μετά θ' ανάψεις εκείνο που πρέπει. Κι ένα τσιγάρο, αν δεν έχει αντίρρηση ο υπουργός υγείας.
Ποιος θα είμαι;
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να το βρω. Να χάσω αυτά που έχω. Λειτουργεί όμως κι ανάποδα. Αν δεν έχω τίποτε κι αποκτήσω πολλά, τότε ποιος θα είμαι; Κι αυτό μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να το βρω. Ν' αποκτήσω πολλά. Αν τώρα - και στις δύο μεταβάσεις - διαπιστώσω ότι παραμένω ο ίδιος, τότε μόνο θα ξέρω ποιος πραγματικά είμαι. Τότε μόνο θα μάθω ότι δεν είμαι αυτά που έχω. Αν όμως δεν είμαι αυτά που έχω, τότε γιατί να τα έχω; Αλλά και γιατί να μην τα έχω;
Οικονομία στην αλήθεια
Υπάρχουν άπειροι τρόποι για να πεις ψέματα, αρκετοί για να πεις τη μισή αλήθεια, και μόνο ένας για την πεις με τ' όνομά της. Γι' αυτό κι αξίζει πολλά αυτός ο ένας και μοναδικός. Είναι λοιπόν σοφοί άνθρωποι οι πολιτικοί. Το αποδεικνύουν κάθε φορά, κάνοντας οικονομία στην αλήθεια. Είναι πολύτιμη. Αν έκαναν την ανάλογη οικονομία κι αλλού, θα ήμασταν τώρα σε άριστη κατάσταση.
Έχεις αμφιβολίες;
Μη ρισκάρεις να γελοιοποιηθείς. Είναι τυχαίο ότι ο Σωκράτης αμφέβαλε για τα πάντα και τα δικά μας τα κλεφτόπουλα ομιλούν πάντα μετά βεβαιότητος; Όσο για την αλήθεια, αποτελεί γι' αυτούς άγνωστη λέξη. Ή μάλλον απαγορευμένη. Αλλά αυτό που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω είναι η αδιαφορία τους απέναντι στο - βέβαιο - ενδεχόμενο να γελοιοποιηθούν, να θεωρηθούν ηλίθιοι. Μοιάζουν να γεννήθηκαν με ακατανόητα πειραγμένο DNA. Να 'ναι εξωγήινοι; Να το ξέρει η NASA; Δεν είναι ύποπτη η κίνησή τους να ιδρύσουν - στα κακά καθούμενα, εν μέσω πλήρους χρεωκοπίας - ελληνική υπηρεσία διαστήματος; Μήπως ετοιμάζονται να φέρουν στη γη όλο τους το σόι; Μήπως γι' αυτό διώχνουν τους Έλληνες απ' την Ελλάδα; Για να κάνουν χώρο για τους δικούς τους; Πόσοι να 'ναι, γαμώ το κέρατο της συμπαθέστατης Αμάλθειας; Να τη βάψαμε με βαθύτερο μαύρο απ' αυτό που νομίζουμε;
Άσκοπες επαναλήψεις
Γιατί τους έχουν πάρει όλοι με κακό μάτι; Ακατανόητο. Αυτά τα πανέξυπνα, έντιμα, ικανά κι αξιαγάπητα παιδιά, που πασχίζουν 24/7 για το καλό μας; Είμαστε αχάριστοι εμείς οι θνητοί της σειράς. Ντροπή μας. Κύριε Twain, δεν έχετε το δικαίωμα να εκφράζεστε τοιουτοτρόπως. Αν ζούσατε, θα έπρεπε άμεσα να επέμβει εισαγγελέας.
Όταν είσαι ο πρώτος
Αλλά τι καλό θα μπορούσε να πει ο Αδάμ; Για ποιο πράγμα να μιλήσει, χωρίς παρελθόν και κοινωνικές εμπειρίες; Για τους φίλους του; Ποιους φίλους; Για τους εχθρούς του; Ποιους εχθρούς; Για τις μαλακίες της κυβέρνησης; Ποιας κυβέρνησης; Να μιλήσει για τη γυναίκα του; Τι να πει γι' αυτήν; Ότι είναι καλύτερη απ' τις άλλες; Ποιες άλλες; Μάλλον άρχισε να μιλάει σοβαρά μετά το ολίσθημα με το μήλο και την έξωση απ' τον παράδεισο. Υποψιάζομαι μάλιστα ότι η πρώτη μεγάλη κουβέντα που βγήκε απ' το στόμα του, πρέπει να ήταν κάτι σαν: "τι πήγα κι έκανα ο μαλάκας;".
Η ρίζα του κακού
Μας έμαθαν ότι την ιστορία την γράφουν οι μεγάλοι κατακτητές. Κατακτητές γενικά. Εκείνοι που η φαγούρα στον κώλο δεν τους επιτρέπει να τον στρώσουν σε μια καρέκλα. Οι ίδιοι που για να κατακτήσουν αυτό που θέλουν πουλάνε τα πάντα τους και δεν διστάζουν να βγάλουν - με κάθε τρόπο - απ' τη μέση όλα τα εμπόδια που θα βρεθούν στο δρόμο τους - άψυχα και έμψυχα. Κι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε τα θύματα των κάθε είδους κατακτητών, άβουλοι δήθεν και μοιραίοι. Επειδή δεν υποφέρουμε από φαγούρα στον κώλο. Τους χαρίζω τη φαγούρα και κρατάω μια μπύρα. Στην υγειά τους.
Τι διαθέτεις;
Για να λύσουμε τα προβλήματα, είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας. Αυτά λοιπόν καθορίζουν και τον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίσουμε τα προβλήματα. Αν διψάω και διαθέτω μόνο λεμονάδα, αυτή είναι που θα λύσει το πρόβλημα. Το πρόβλημα για μένα δεν είναι η έλλειψη νερού αλλά μετατρέπεται σε έλλειψη λεμονάδας.
Το καλύτερο όπλο
Αν καταφέρεις τον Άκη να εύχεται να ψοφήσει η κατσίκα του Πάκη και αντίστροφα, τότε εύκολα τούς τρως τις κατσίκες ενώ αυτοί αλληλοτρώγονται.
Και είναι και οι δύο ικανοποιημένοι διότι έφαγες την κατσίκα του άλλου, όπως -σαν δίκαιος ηγέτης- είχες υποσχεθεί.
Είναι σαφές λοιπόν ότι στο έργο έχουμε να κάνουμε με ένα λαμόγιο του κερατά (τον ηγέτη) και δύο διακεκριμένους μαλάκες (τον Άκη και τον Πάκη).
Της τακτικής αυτής έγινε τα τελευταία χρόνια τακτικότατη χρήση από την πολιτική ηγεσία της ημετέρας πατρίδος, με άριστα αποτελέσματα. Διότι διαθέτουμε -εν αφθονία- και λαμόγια και μαλάκες.
Ίσως γι' αυτό δεν αντιδρούμε σήμερα. Γιατί μέχρι χθες τρωγόμασταν, στο ρόλο του μαλάκα. Και σήμερα ντρεπόμαστε να ζητήσουμε στήριξη ο ένας απ' τον άλλο.
Στο μεταξύ τα λαμόγια τρώνε και πίνουν στην υγειά μας.
Η αξία του πλούτου
Δεν εννοεί βέβαια ότι όλοι οι πλούσιοι είναι κωλόπαιδα. Λέει απλά ότι ο πλούτος δεν θα έπρεπε να δίνεται σε όσους είναι κωλόπαιδα. Διότι ένα πλούσιο κωλόπαιδο έχει στα χέρια του μεγάλη δύναμη και είναι σε θέση να προκαλέσει μεγάλη καταστροφή. Και φροντίζει πάντα να το κάνει. Αποτελεί λοιπόν τον ιδανικό σύμμαχο και στρατιώτη του διαόλου. Πάρτε, για παράδειγμα, τους δανειστές της χώρας μας ή τους εγχώριους τραπεζίτες. Ή ακόμη κι εκείνους από τους αστέρες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, που πλούτισαν κοροϊδεύοντας, κλέβοντας και καταστρέφοντας την κοινωνία. Υπάρχουν καλύτεροι σύμμαχοι για τον διάολο;
Πού είναι λοιπόν η παρέμβαση του μεγαλοδύναμου, για ν' απονεμηθεί δικαιοσύνη και ν' αποκατασταθεί η τάξη των αξιών; Δεν υφίσταται τέτοια παρέμβαση, ακριβώς επειδή ο πλούτος δεν συγκαταλέγεται στις αιώνιες αξίες. Κανένα πλούσιο κωλόπαιδο δεν παίρνει μαζί του τον πλούτο στον τάφο. Εδώ μένει ο πλούτος, μαζί με τον χαρακτηρισμό "κωλόπαιδο". Και ο μεν πλούτος περνάει σε άλλα χέρια, ο δε χαρακτηρισμός ζει για πάντα.
Η λύση
Εφαρμόζουν γνωστές τακτικές, σε διάφορες παραλλαγές. Το πρόβλημά τους φαίνεται ότι πράγματι είναι ο άνθρωπος. Γιατί όμως το πρόβλημα του ανθρώπου να είναι ο ίδιος ο άνθρωπος; Μοιάζει με παραλογισμό. Με σενάριο αυτοκαταστροφής, αυτοκτονίας.
Θ' αρχίσω να υποψιάζομαι ότι εκτελούν εντολές του αντίχριστου. Ή θα δεχτώ την εκδοχή ότι είναι τόσο ηλίθιοι, που δεν περιγράφονται ούτε απ' τη θεωρία του Carlo Cipolla περί ηλιθιότητας. Ίσως αποτελούν μοναδικότητες στο πεδίο βλακείας, κάτι σαν τις μαύρες τρύπες του πεδίου βαρύτητας.
Μαυροηλίθιοι, ας πούμε. Ή κάτι τέτοιο.
Τι λες;
Τι θέλει να πει η καλλιτέχνις; Πρέπει να εκληφθεί ως απλή, αθώα διαπίστωση ή ενέχει και το στοιχείο της επίπληξης; Και σε ποιους απευθύνεται η ενδεχόμενη επίπληξη; Στους μαλακούς άντρες ή στις σκληρές γυναίκες; Πρέπει οι γυναίκες να μάθουν να σέβονται τους μαλακούς άντρες ή οι άντρες οφείλουν να είναι σκληροί για να κερδίσουν τον σεβασμό των γυναικών; Άλλη μια υποψηφιότητα για τον ρόλο της Πυθίας.
Το ήξερες
Έρωτας. Κάτι πολύ φυσικό, πολύ απλό, απλούστατο. Και σύμφωνα με τον Erich Fromm, αληθινός μόνο όταν είναι αμοιβαίος. Δεν υπάρχει έρωτας μόνο απ' τη μια πλευρά. Τότε δεν είναι έρωτας, είναι κάτι άλλο. Αν νομίζεις ότι την/τον αγαπάς αλλά αυτή/αυτός αδιαφορεί, άλλαξε δρόμο χωρίς δισταγμό. Και ψάξε γι' αυτό το χαμόγελο του William. Κι όταν κάποτε το βρεις, μην τ' αφήνεις για τίποτε στον κόσμο. Έχει τόση αξία, όση και η ζωή σου ολόκληρη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)