Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Απαγόρευση

Όταν - σε μια υποτιθέμενη δημοκρατία - η κοινωνία θέλει κάτι, κι εσύ - ο υποτιθέμενος εκλεγμένος εκπρόσωπός της - το απαγορεύεις, κάτι δεν κατάλαβες καλά. Δεν κατάλαβες ότι οι προσωπικές σου επιθυμίες είναι ασήμαντες μπροστά σ' αυτό που θέλει η κοινωνία. Δεν κατάλαβες ότι δεν σ' έβαλε - η κοινωνία - εκεί που είσαι για να της κάνεις τη ζωή δύσκολη. Δεν κατάλαβες - σε τελική ανάλυση - ότι είσαι ακατάλληλος για τον ρόλο που σου ανέθεσαν. Κάνε λοιπόν κι ένα καλό - αν διαθέτεις λίγο μυαλό. Άλλαξε τακτική ή πάρε τα κουβαδάκια σου και βρες άλλη παραλία να παίξεις. Είναι γεμάτη παραλίες η υδρόγειος.

Επί τέλους

Πληρώνουμε τ' άντερά μας - όσα μας έμειναν - για να κυκλοφορούμε σ' επικίνδυνους καρόδρομους, να στέλνουμε τα παιδιά μας σε φροντιστήρια για να περάσουν τις εξετάσεις ενός ανύπαρκτου εκπαιδευτικού συστήματος, να ζεστάνουμε λίγο το κοκαλάκι μας κάθε χειμώνα που ο μεγαλοδύναμος αποφάσισε να ρίξει λίγο κρύο παραπάνω, να πάμε στο γιατρό άμα το βάλει ο διάολος κι αρρωστήσουμε. Καταθέτουμε τα μαλλιοκέφαλά μας για να ταΐσουμε μια στρατιά ηλίθιων, ανίκανων και λωποδυτών. Χρωστάμε την άμμο της θάλασσας και μας έχουν καταδικάσει να πεθάνουμε αργά και βασανιστικά. Όχι μία κι έξω, δεν μας αναγνωρίζουν τέτοιο δικαίωμα. Αποφάσισαν ότι μόνο το μαρτύριο της σταγόνας μας αρμόζει. Πρέπει όμως να είμαστε περήφανοι που - επί τέλους - θ' ασχοληθούμε σοβαρά με τη διαστημικής έρευνα. Αφού υπήρξαμε σοβαροί σ' όλα τ' άλλα, γιατί να μη μεγαλουργήσουμε και σ' αυτό; Σε τελική ανάλυση, δεν ήταν Αμερικανός ο Αρίσταρχος ο Σάμιος. Γι' αυτό και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αισθάνομαι περήφανος αλλά - για πολλοστή φορά - μαλάκας. Χρειάζομαι ψυχολόγο. Να μου εξηγήσει πώς τα καταφέρνουν οι διακεκριμένοι ηλίθιοι να ζουν όμορφα κι εγώ δεν μπορώ. Δεν είναι πιο ηλίθιοι από μένα, βρε αδερφέ.