Αν αρχίσεις να σβήνεις ονόματα απ' το βιβλίο, ίσως φτάσει κάποτε και η στιγμή που θα τα σβήσεις κι απ' το μυαλό. Για ποιο λόγο να το κάνεις; Δεν είναι θέμα κουράγιου. Δεν σβήνει η ζωή σου με γομολάστιχα. Και δεν πρέπει να σβήνει. Είσαι αυτά που έζησες, αυτά που αγάπησες κι αυτά που σε πόνεσαν. Όλα μαζί κάνουν εσένα. Κράτησέ τα κοντά σου μέχρι το τέλος. Είναι η μόνη απόδειξη ότι έζησες.
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016
Εμείς κι ο καθρέφτης
Άτιμο κατασκεύασμα ο καθρέφτης. Όσο τον κοιτάς, σε κοιτάει κι αυτός. Κι όπως τον κοιτάς, σε κοιτάει κι αυτός. Δεν μπορείς να τον γελάσεις. Όταν είσαι ευτυχισμένος, είναι κι αυτός. Όταν κλαις, κλαίει κι αυτός. Μπορεί να σε κοιτάξει με συμπάθεια, μπορεί να σε κοιτάξει με μίσος. Από σένα εξαρτάται. Γι' αυτό χαμογέλα του, θα σ' το ανταποδώσει. Αρκεί να μπορείς να χαμογελάς. Με όλο σου το πρόσωπο. Πάντα προσπαθώ να βλέπω τον καθρέφτη μου χαρούμενο. Και πολύ θα 'θελα να ξέρω πώς κοιτάνε τα λαμόγια οι καθρέφτες τους. Να' ναι χαρούμενοι οι καθρέφτες του Γιωργάκη, του Αντωνάκη, του Λευτεράκη, του Αλεξάκη; Ή μήπως έπαψαν να τους κοιτάνε;
Η θάλασσα της άγνοιας
Αν πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα, στην καλύτερη περίπτωση είσαι εντελώς άχρηστος και στη χειρότερη πολύ επικίνδυνος. Και σε κάθε περίπτωση ηλίθιος. Είναι λοιπόν αυτονόητη η κατάταξη των πολιτικών και των κάθε λογής ειδημόνων στις δυο παραπάνω κατηγορίες. Είναι δύσκολο, για παράδειγμα, να δεχτείς ότι ο Σωκράτης δεν γνώριζε τίποτα κι ο κάθε πολιτικάντης έχει τη λύση για κάθε πρόβλημα. Πολύ δύσκολο. Κι αν καταφέρεις να το δεχτείς, μάλλον ανήκεις κι ο ίδιος σε κάποια απ' τις παραπάνω κατηγορίες.
Φυσική και sex
Όπως κι όλα όσα κάνουμε επειδή μας αρέσει να τα κάνουμε, άσχετα με τα πρακτικά αποτελέσματα που μπορεί να έχουν. Και δεν είναι και καθόλου περίεργο το ότι τα αποτελέσματα είναι τα καλύτερα όταν αυτό που κάνουμε το απολαμβάνουμε. Γεννηθήκαμε για να ζήσουμε όμορφα, όχι για να υποφέρουμε. Κι όσα μας κάνουν να υποφέρουμε, πρέπει να τα βγάζουμε απ' τη μέση. Όσο μπορούμε.
Παράνοια
Όταν λέμε ότι απολαμβάνουμε τη ζωή, τι ακριβώς εννοούμε; Είμαστε ευτυχισμένοι με τους ανθρώπους γύρω μας ν' αυτοκτονούν επειδή στέρεψε η ελπίδα; Είμαστε ικανοποιημένοι βλέποντας παιδάκια να πνίγονται εκεί που εμείς παραθερίζουμε, ψάχνοντας για μια μπουκιά ζωής; Είμαστε ευχαριστημένοι που οι δήθεν ηγέτες αυτού του κόσμου έχουν βαλθεί να τον αφανίσουν; Τη βρίσκουμε με τα κάθε λογής λαμόγια που μας κοροϊδεύουν με το χαμόγελο στα χείλη; Φτιαχνόμαστε μπροστά στην τηλεόραση με τις παπαριές του κάθε πουλημένου μαλάκα και της κάθε καλοπληρωμένης πουτάνας πολυτελείας; Μήπως ξεπεράσαμε σε παράνοια ακόμη και τον αγαπητό Edgar; Αλλά αυτός δεν την έβρισκε καθόλου με τα παραπάνω. Τελευταία μας ελπίδα ο Καρανίκας και η παρέα του. Όταν βρέχει φωτιά στη στράτα σου, φωτιά που σ' έχει κάψει, δεν έχει νόημα να σ' απασχολεί το ποιος θα κλάψει για τα φτωχά τα νιάτα σου. Αυτά μπορεί και να μην υπήρξαν ποτέ.
Mozart και Jack ο αντεροβγάλτης
Περί ισορροπίας ο λόγος. Όσο πιο πολύ τεντώνεις το ελατήριο, τόσο πιο κοντά έρχεσαι στο όριο θραύσης. Φαίνεται ότι το αρσενικό είναι φτιαγμένο για να παρατεντώνει τα ελατήρια, ενώ το θηλυκό έχει εντολή να παίρνει λιγότερα ρίσκα στο τέντωμα. Λογικό είναι. Πρέπει κάποιος να φροντίζει για την ισορροπία. Τα πάντα εν σοφία εποίησε, βοήθειά μας. Και μακριά από παρατεντωμένα ελατήρια.
Με πολιτικό ή θρησκευτικό;
Πολιτικός γάμος, θρησκευτικός γάμος, γάμος ομοφυλόφιλων, σύμφωνο συμβίωσης, άγαμοι θύται και γαμώ τ' αριστερό κέρατο του διαόλου. Για να ζήσουν μαζί δυο άνθρωποι πρέπει να επιλέξουν γραφειοκρατική διαδικασία. Διότι η πολιτεία πρέπει να γνωρίζει επακριβώς περί τίνος πρόκειται. Πρέπει να ξέρει, για να μπορεί να ελέγχει. Η δε εκκλησία δεν θέλει ούτε να σε ξέρει αν δεν ακολουθήσεις τη δικιά της γραφειοκρατία. Κι άμα, μετά απ' όλα αυτά, σου βγαίνει κι ο σύντροφος μαλάκας, γάμησέ τα.
Ποιος φοβάται περισσότερο την πτώση;
Να πηδήσουμε ή να περιμένουμε να πέσει;
Αν πηδήσουμε, θα καταφέρουμε να το βουτήξουμε ή θα φάμε τα μούτρα μας;
Αν πέσει, θα το κάνουμε καλά ή θα μάς πλακώσει;
Πέντε είμαστε αλλά είναι μεγαλούτσικο το γαμημένο.
Δεν παίρνουμε τον πούλο, να σώσουμε και την αξιοπρέπειά μας;
Κάτι μού θυμίζει το σκηνικό, αδέρφια Έλληνες.
Ο θόρυβος
Θόρυβος. Χρησιμοποιείται ευρύτατα για να (υπερ)τονίσει την ύπαρξη των ασήμαντων και αφανών - λόγω ασημαντότητας - ηλιθίων ή για να προκαλέσει την απόκλιση της προσοχής μας από άλλα, σημαντικά θέματα.
Κατά συνέπεια αποτελεί - και για τους δύο παραπάνω λόγους - αγαπημένη συνήθεια των πολιτικάντηδων. Οι οποίοι βέβαια, σε αντίθεση με τις κότες, δεν είναι ικανοί ούτε ένα αβγό να προσφέρουν στην κοινωνία. Μόνο άσφαιρα και άσκοπα κακαρίσματα.
Ο έλεγχος των όπλων
Ο έλεγχος είναι το σημαντικότερο όλων. Αυτός που ελέγχει την κατάσταση, αυτός κερδίζει. Όταν χαθεί ο έλεγχος, χάνεται και το παιχνίδι. Όταν άλλοι αποφασίζουν για 'σένα, τότε είσαι χαμένος από χέρι.
Πώς όμως ελέγχεις την κατάσταση; Σίγουρα όχι με αερολογίες και θεωρίες της πλάκας. Οι αγώνες του Αλέξη για την κατάληψη του σχολείου του επί ΠΑΣΟΚ δεν συγκρίνονται με αυτούς του Θοδωρή για την κατάληψη της Τριπολιτσάς επί τουρκοκρατίας. Ο Θοδωρής κατέληξε στη φυλακή κι ο Αλέξης πρωθυπουργός.
Από τη στιγμή που το ξευτελίσαμε, χάθηκε και ο έλεγχος. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κι όποτε είχαμε κάποιες ευκαιρίες να ξαναπάρουμε τον έλεγχο, εμείς πάντα τις στέλναμε στο διάολο. Κι αυτός πάντα τις άρπαζε. Όπως και τώρα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)