Το ιδανικό

Λογικό ακούγεται. Πώς θα επιβιώσει ο κάθε Γαβρόγλου, αν αποδεχθεί τη μετριότητά του; Πώς θα επιβληθεί, αν αναγνωρίσει ότι υστερεί σε προσόντα; Και σε τελική ανάλυση, τι φταίει αυτός αν ο Σωκράτης δεν επιθυμούσε να λέει μαλακίες; Ας άφηνε τη φιλοσοφία κι ας γίνονταν υπουργός. Κακό του κεφαλιού του. Αντί να πίνει σαμπάνιες, πήγε και ήπιε δηλητήριο. Ο μαλάκας!

Δεν παραμένουν για πολύ

Λες;

Δεν θα φτάσεις ποτέ

Δουλειά του σκύλου είναι να γαβγίζει, αυτό επιβάλλει η φύση του. Άλλωστε δεν διαθέτει τη διπλωματική ικανότητα της γάτας, ούτε την ανεξαρτησία της. Είναι πάντα ανήσυχος και γεμάτος ανασφάλειες. Εσύ, που δεν είσαι ούτε σκύλος ούτε γάτα, τράβα το δρόμο σου. Για να φτάσεις κάποτε εκεί που θέλεις να φτάσεις. Είναι γεμάτος ηλίθιους κι ανασφαλείς ανθρώπους αυτός ο δρόμος. Πολύ δυστυχώς. Που δεν γαβγίζουν μόνο, αλλά δαγκώνουν κιόλας. Να κάνεις ότι δεν ακούς. Ή να τους στέλνεις - με συνοπτικές πάντα διαδικασίες - στο διάολο, εκεί που ανήκουν. Χωρίς πέτρες. Ο πετροπόλεμος είναι καθυστέρηση.

Προσοχή στα γράμματα

Έλαβα χθες ένα γράμμα από την πρώην. Δεν διατηρούμε πλέον και τις ιδανικότερες των σχέσεων, γι' αυτό και οφείλω να είμαι αρκετά προσεκτικός. Και κάποια σημάδια πάνω στο φάκελο δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα. Φόρεσα λοιπόν την ειδική Στολή Ανοίγματος Φακέλων Αλληλογραφίας και Ανταποκρίσεων (ΣΑΦΑΚΑ) και άνοιξα άφοβα το γράμμα, με τον χαρτοκόπτη που συμπεριλαμβάνεται στον εξοπλισμό.

Δεν έγινε καμία έκρηξη. Μόνο μέσα στο μυαλό μου παραλίγο να γίνει, απ' αυτά που έγραφε η πρώην αγαπημένη.

Αλλά η ΣΑΦΑΚΑ έχει φροντίσει και γι' αυτό. Το κράνος περιέχει ηρεμιστικό, για την αποφυγή επικίνδυνης ψυχοσωματικής αντίδρασης. Πού θα πάει, δεν θα την ανταμώσω; Τυχαία. Και χωρίς τη στολή.

Όλα τα ωραία

Ποιος βάζει κανόνες στη ζωή σου; Μήπως εκείνοι που σε δουλεύουν σήμερα για να σε κλέψουν αύριο; Εκείνοι που σε πουλάνε νύχτα και φτηνά, αρκεί να τους βολεύει; Εκείνοι οι κάτω του μετρίου, που εκδηλώνουν με τους πιο χυδαίους τρόπους το υπεραντισταθμισμένο σύμπλεγμα κατωτερότητας που ταλαιπωρεί την κακόμοιρη την ψυχή τους; Ρητορικές είναι οι ερωτήσεις.

Όλα τα ζώα

Φαίνεται ότι τα άλλα ζώα δεν έχουν ακούσει τίποτε για μετά θάνατον ζωή, για παράδεισο και κόλαση. Πώς γίνεται να είμαστε τα μοναδικά ζώα με άρτια πληροφόρηση για το τι μέλει γενέσθαι; Γιατί να μην ξέρουν και τα υπόλοιπα ζώα τι τα περιμένει μετά θάνατον; Άδικο δεν είναι;

Πετάξτε τους έξω

Αυτοί οι μέσα σκάβουν τον τάφο μας. Αυτοί οι λωποδύτες, που δεν σέβονται το σπίτι που τους ζεσταίνει και το χέρι που τους ταΐζει. Ανοίξτε την πόρτα και πετάξτε τους έξω. Εκεί είναι ακίνδυνοι.

Ευτυχώς

Γελοία υπόθεση

Κατέρρευσε το ασφαλιστικό σύστημα στην ημέτερη επικράτεια. Μα πώς έγινε τέτοια στραβή; Περίεργα πράγματα. Εκείνα τα καθίκια οι Ευρωπαίοι φταίνε. Εμείς μια χαρούλα παίρναμε σύνταξη στα πενήντα και μετά τα ξύναμε για τριάντα χρόνια. Τι τα θέλαμε τα πάρε δώσε με τους εργασιομανείς; Γιατί πήγαμε και πιαστήκαμε μαλάκες, ο εξυπνότερος λαός του σύμπαντος κόσμου;

Πού είναι η ουρά;

 

Είναι βέβαιο ότι κάποιος, κάποτε μας έκοψε την ουρά. Ίσως γιατί δεν άντεχε να μας βλέπει χαρούμενους. Ή μπορεί να την κόψαμε και μόνοι μας για να μη φανερώνουμε τα αισθήματά μας στους άλλους. Είμαστε περίεργα ζώα. Απρόβλεπτα κι ακατανόητα. Και - το χειρότερο - με κομμένη την ουρά.

Η επίπλωση μετράει

Το πλέον απαραίτητο έπιπλο για το σαλόνι του μυαλού είναι η βιβλιοθήκη. Μετά έρχεται η κουζίνα κι ακολουθεί ο καναπές. Φρόντισε η βιβλιοθήκη να ΄ναι γεμάτη, η κουζίνα άριστα εξοπλισμένη κι ο καναπές άνετος. Και μακριά από τηλεόραση. Μόνο survivor, για να λες ότι έκανες και μαλακίες στη ζωή σου. Μη σε κάνουν κι άγιο, είναι δύσκολη δουλειά η αγιοσύνη.

Όχι όλα

Καλό είναι να μην το ξεχνάνε αυτό οι μαθητευόμενοι. Όσο ευφυής κι αν είναι ο μαθητής, ο δάσκαλος ξέρει πάντα περισσότερα. Τουλάχιστο μέχρι να γίνει κι ο μαθητής δάσκαλος.

Δεν χάνονται τέτοιες ευκαιρίες

Για τα παπάκια

Προς αποφυγή ενδεχόμενης παρεξήγησης, τα παπάκια είναι απ' τις πηγές της Αγίας Βαρβάρας στην Δράμα και δεν έχουν καμία σχέση με την κυβέρνηση και τα μνημόνια.

Έτοιμος για φασαρία

Όλοι ξέρουν

Γενικά οι άνθρωποι ξέρουν να κάνουν πολύ καλά όλα όσα δεν έχουν κάνει ποτέ στη ζωή τους. Και να σχολιάζουν με περισσή άνεση εκείνους που τα κάνουν. Ξέρουν να κυβερνήσουν τη χώρα καλύτερα απ' τους κυβερνήτες, ξέρουν τα τρέξουν στη Formula 1 καλύτερα απ' τους οδηγούς της Ferrari, ξέρουν να παίξουν μπάλα καλύτερα απ' τους ποδοσφαιριστές της Barcelona, ξέρουν  να χορέψουν καλύτερα απ' τις μπαλαρίνες του θεάτρου Bolshoi ... και πάει λέγοντας. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν, ξέρω μόνο ότι η υπερβολή, η αλαζονεία, το κουτσομπολιό και το ψέμα δεν αποτελούν ποινικά αδικήματα. Ίσως εκεί να βρίσκεται η ερμηνεία.

Απεχθάνομαι τη δουλειά

Γνωστό το παραμύθι για το "δικαίωμα" του ανθρώπου στη δουλειά. Το δικαίωμα δηλαδή να δουλεύει ο άνθρωπος για να καταφέρει να επιβιώσει και να περνάνε καλά άλλοι, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Μπορεί να είναι αχόρταγοι ιδιώτες επιχειρηματίες, μπορεί να είναι τα κακομαθημένα κρατικοδίαιτα στελέχη του κάθε κόμματος, δεν έχει καμία σημασία. Δεν είναι δικαίωμα του ανθρώπου η δουλειά, υποχρέωσή του είναι για να μπορέσει να ζήσει. Αναγκαίο κακό. Είναι ίσως το τίμημα που πληρώνει ο άνθρωπος για κάποιο προπατορικό αμάρτημα, όποιο κι αν ήταν αυτό.
Να μη τα μπερδεύουμε. Άλλο πράγμα η δουλειά, άλλο η δημιουργία. Για να δεις τη διαφορά, κοίτα ποιος κερδίζει τα περισσότερα - κι όχι μόνο σε χρήμα - απ' αυτό που κάνεις. Αν αυτός είσαι εσύ, τότε δημιουργείς. Αν αυτός δεν είσαι εσύ, τότε δουλεύεις. Στην πρώτη περίπτωση ξυπνάς ευδιάθετος, στη δεύτερη θα προτιμούσες να κοιμηθείς λίγες ώρες ακόμα.

Αν φαίνεται αλλά δεν είναι;

Παγκόσμια πρωτοτυπία

Το είδαμε κι αυτό στην Ιόνια οδό. Πρέπει να πληρώσεις διόδια για να πας απ' τον κόμβο Κουβαρά μέχρι την Αμφιλοχία και στην επιστροφή πρέπει να πληρώσεις διόδια για να βγεις απ' τον αυτοκινητόδρομο και να μπεις στον καρόδρομο για Αγρίνιο. Και μάλιστα η πληρωμή γίνεται σε μηχάνημα, μάλλον για να μη μπορείς να ρίξεις μπινελίκια σε κανέναν. Εκπληκτική σύλληψη αυθεντικής προοδευτικής διανόησης. Θυμίζει το γνωστό: "είσοδος δωρεάν, έξοδος 10 ευρώ".
Δεν ξέρω τι γίνεται αν χαλάσει το μηχάνημα - όλα τα μηχανήματα κάποτε χαλάνε. Και με τα μυαλά που ταλαιπωρούν τους "υπεύθυνους" σε τούτη τη χώρα, δεν αποκλείεται να βρεθείς εγκλωβισμένος στον αυτοκινητόδρομο.

Ουδέν καλόν αμιγές κακού

Όταν τα ελαττώματα αντισταθμίζουν τα προτερήματα, έχεις χάσει τον αγώνα με γκολ στο τελευταίο λεπτό της παράτασης. Κρίμα δεν είναι;

Όλοι είμαστε αθάνατοι

Όλοι οι άλλοι θα μάθουν - και θα ξέρουν - ότι έχουμε πεθάνει, εμείς όμως δεν θα το μάθουμε ποτέ. Εκτός κι αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον. Αυτό λοιπόν είναι το βασανιστικό ερώτημα και όχι ο ίδιος ο θάνατος. Μόνο η ενδεχόμενη μετά θάνατον ζωή δίνει, για εμάς τους ίδιους, πραγματικό νόημα στον θάνατο.

Απ' τη σιωπή του

Μόνο με τα λόγια μπορείς να πεις ψέματα. Με τη σιωπή, ποτέ. Η σιωπή μπορεί να κρύψει την αλήθεια, ψέματα όμως δεν μπορεί να πει. Έχετε δει πολιτικό με τη γλώσσα σε ακινησία;

Άξιος εμπιστοσύνης

Χωρίς σαφείς ερωτήσεις, μην περιμένεις και σαφείς απαντήσεις.

Η μάχη για τον πολιτισμό

Πολιτισμένος δεν σημαίνει λαπάς. Αν οι Αθηναίοι ήταν λαπάδες, οι Πέρσες θα έκαναν περίπατο. Πολύ επικίνδυνη η ταύτιση του πολιτισμού με την άνευ όρων ανοχή και τη μαλθακότητα. Όποιοι "πολιτισμένοι" το ξεχνούν, το πληρώνουν ακριβά. Εκείνοι, τα παιδιά τους κι ο πολιτισμός τους. Κάπως έτσι την πατήσαμε κι εμείς. Πιστεύαμε ότι ήμασταν πολιτισμένοι, ενώ είχαμε γίνει επικίνδυνα λαπάδες.

Θεμελιώδης προϋπόθεση

Οφείλουν να το γνωρίζουν όσοι απεχθάνονται κάθε μορφής εξουσία. Δεν στέκεται μια κοινωνία χωρίς νόμους - και την αντίστοιχη εξουσία για την επιβολή τους, εκτός κι αν όλοι οι συμμετέχοντες διακρίνονται για την εντιμότητά τους. Αν αντιπαθώ τους νόμους γιατί - απλά και μόνο - μου απαγορεύουν να κάνω όποια μαλακία μου κατέβει, τότε δεν μου αξίζει να ζω χωρίς την εξουσία άλλων πάνω μου. Είμαι αληθινά ελεύθερος όταν δεν χρειάζομαι νόμους κι εξουσίες για να συμβιώσω αρμονικά με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Απλά πραγματάκια, αν και πολύ δύσκολα στην πράξη, με δεδομένο το ότι η εντιμότητα δεν περισσεύει.

Κάποτε θ' αναγκαστεί

Για να κάθεσαι ήσυχα

Ποιο χάος;

Υπάρχει χάος; Και τι είναι αυτό; Και πώς γίνεται απ' το χάος να γεννιέται τάξη, κι απ' αυτήν πάλι χάος; Μήπως αυτό που λέμε χάος είναι μια ανώτατη μορφή τάξης, που αδυνατούμε να κατανοήσουμε; Μήπως είναι μια κορυφαία έκφραση ελευθερίας, που δεν είμαστε ικανοί να δεχθούμε; Και γιατί να μη σε αποδέχεται το χάος; Αυτό δεν σε γέννησε;

Κρύβεται τόσο καλά;

Ψάξε κι άλλο. Δεν μπορεί να κρύβεται για πάντα. Αν είναι εκεί, κάποια στιγμή θα τον βρεις. Αν δεν τον βρεις ποτέ, έκανες λάθος εκτίμηση. Δεν ήταν ποτέ εκεί.

Η ώθηση που πέθανε

Δεν με γέννησε η μάνα μου, κύριε πολιτικάντη της πλάκας, για να έρθετε εσύ και οι όμοιοί σου να με κατατάξετε σε κάποια κατηγορία της επιλογής σας. Δεν ανήκω σε καμία κατηγορία, είμαι μια κατηγορία μόνος μου. Είμαι ελεύθερος άνθρωπος, δεν είμαι το σκυλάκι της συζύγου σας, ούτε το γατάκι της πεθεράς σας. Μπορώ να προσφέρω στην κοινωνία, αρκεί να το θέλει και να μάθει να με σέβεται. Αν εσάς σας βολεύει η κατηγοριοποίηση και το τσουβάλιασμα των ανθρώπων, είναι δικό σας το ψυχολογικό πρόβλημα, δεν είναι δικό μου. Δεν είμαι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός, ούτε κεντρώος, ούτε σέντερ φορ, ούτε τερματοφύλακας, ούτε οποιαδήποτε άλλη μαλακία γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στο αρρωστημένο μυαλό σας. Είμαι εγώ. Ένας άνθρωπος. Τίποτε απ' όλα, κι όλα μαζί τα παραπάνω. Όπως κι όποτε μ' αρέσει. Κι αν δεν αρέσει σε σας, επισκεφτείτε τον κοντινότερο ψυχολόγο. Δεν θα βρει λύση, αλλά τουλάχιστο θα διαγνώσει επίσημα τη μαλακία που σας κατατρέχει.

Ο πρώτος

Να ΄σαι ο εαυτός σου. One of a kind. Ο ένας και μοναδικός ενός ξεχωριστού είδους. Έτσι να ζεις κι έτσι να πεθαίνεις. Κάθε άνθρωπος  είναι ένα μικρό σύμπαν μέσα στο μεγάλο. Δεν είμαστε παπαγάλοι, είμαστε άνθρωποι. Κοιτάμε ψηλά, τον ουρανό, και ρωτάμε: "τι, πώς, γιατί". Και η απάντηση είναι 'κει. Μία απάντηση για κάθε έναν από 'μας. Μία και μοναδική απάντηση για κάθε έναν και μοναδικό άνθρωπο.

Θες εγγύηση;

Γεμάτος εγγυήσεις κι εγγυητές ετούτος ο κόσμος. Ειδικά οι πολιτικοί εγγυώνται για τα πάντα. Στα λόγια μόνο. Μέχρι να τους ψηφίσεις. Ο λόγος του άντρα πρέπει να είναι ανώτερος κι από συμβόλαιο. Αλλιώς τζάμπα φέρει τον τίτλο του ανδρός. Αλλά γεμίσαμε χαζομαλακισμένα, που το θεωρούν εξυπνάδα και μαγκιά να κοροϊδέψουν τους άλλους. Γιατί έτσι τα δίδαξε το σύστημα. Το σύστημα που μόνο για τοστιέρες μπορεί να δώσει εγγύηση. Και πάντα γραπτή, αλλιώς δεν μετράει.

Το σύστημα

Εμείς να δεις. Αλλά είναι λογικό. Μόνο η εργασία αποδίδει και μόνο απ' αυτή μπορεί να κλέψει - νόμιμα πάντα - ένα ανίκανο και διεφθαρμένο κράτος. Μα γι' αυτό δεν υπάρχει το κράτος; Για τι άλλο; Και μη ξεχνάμε ότι η μη εργασία μπορεί να μην αποδίδει, ψηφίζει όμως. Μια διεφθαρμένη κυβέρνηση θέλει πολλούς ανθρώπους χωρίς παραγωγική εργασία, για να τους κρατάει δεμένους μέσω των επιδοτήσεων. Και για να μη μπερδευτούμε, δεν μιλάμε για ανεργία, που είναι το σοβαρότερο κοινωνικό πρόβλημα, μιλάμε για μη εργασία. Γνωρίζουν πολύ καλά τη διαφορά οι μη εργαζόμενοι.

Για να χωράνε

Ποιο είναι καλύτερο;

Αναπάντητο ερώτημα, που έθεσε ο μεγάλος φιλόσοφος στο τέλος της δίκης του. Εδώ δεν μπορούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, σ' αυτό θα βρούμε απάντηση; Μεγάλες κουφάλες οι αρχαίοι Έλληνες. Δεν τους έφτασε ποτέ κανένας, εκτός βέβαια από εμάς, τους πανάξιους απογόνους τους. Που απαντήσαμε σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα, και μάλιστα με τον ίδιο, αποφασιστικό και ξεκάθαρο τρόπο: "δε γαμιέται;". Γι' αυτό και μεγαλουργήσαμε.

Μα πού πήγε η λογική;

Παντού πήγε η "λογική" - το δικό μας παιδί. Ταξίδεψε σ' όλο τον κόσμο, κι όπου πήγε έκανε θαύματα. Οι πάντες την υιοθέτησαν, αλλά τη χάσαμε εμείς σαν έννοια. Μας έμεινε η λέξη, για να μας θυμίζει ότι εδώ γεννήθηκε. Για να μας στενοχωρεί που την αφήσαμε να φύγει. Αλλά ούτε γι' αυτό είμαστε ικανοί να στενοχωρηθούμε, διότι ακριβώς χάθηκε η έννοια της λογικής. Αν χάσεις τη λογική, τα έχασες όλα. Ακόμη και την ικανότητα να γνωρίζεις ότι την έχασες.
Μας στενοχωρεί το μαύρο μας το χάλι, είμαστε όμως ανίκανοι να σκεφτούμε τι έφταιξε και φτάσαμε ως εκεί. Και συνεχίζουμε απτόητοι τις ίδιες μαλακίες, παντελώς ανίκανοι να σκεφτούμε λογικά. Η λογική δεν είναι πλέον παιδί μας, δεν είναι καν σύμμαχός μας, αλλά έγινε ο χειρότερος εχθρός μας. Μόνο που αυτός ο εχθρός είναι πάντα ανίκητος. Αν δεν είναι μαζί σου, σε καταστρέφει.

Σαν κολόνια

Και κάνει πολύ χειρότερη ζημιά απ' την κολόνια, σε περίπτωση κατάποσης. Όταν λοιπόν σε λένε όμορφο/η, έξυπνο/η και τα τοιαύτα, πάρε μια βαθιά ανάσα, απόλαυσε για λίγο το άρωμα, κράτα όμως το στόμα ερμητικά κλειστό, προς αποφυγή ατυχήματος.

Ο τελικός σκοπός

Ποιος λέει ότι ζούμε άσκοπα; Όλοι θα πετύχουμε τον τελικό σκοπό. Ας μη χάνουμε λοιπόν την αισιοδοξία μας. Τουλάχιστο έναν σκοπό, τον σημαντικότερο όλων, όλοι θα τον πιάσουμε.

Νομίζει

Παρόμοια με τη δική μας περίπτωση. Όσο και να τρέχουμε για να ξεφύγουμε απ' τα μνημόνια, το επόμενο μνημόνιο είναι πάντα εκεί και μας περιμένει. Για την ακρίβεια, περιμένει τον επόμενο "εκλεγμένο" πρωθυπουργό να το εφαρμόσει. Κι αυτός δεν λέει ποτέ "όχι". Είμαστε και ευγενείς ως λαός.

Φωνάρα!

Απαιτεί θυσίες η τέχνη. Και είναι και γεμάτη κινδύνους. Όπως το ν' αρπάξεις κανένα κρύωμα από ύποπτα, υπόγεια ρεύματα.

Η προσευχή

Πράγματι δύσκολη υπόθεση, πάντως όχι πιο δύσκολη απ' την αποδοχή αιτήματος τήρησης των νόμων απ' το ελληνικό δημόσιο.

Χωρίς πελάτες

Με κάποια άλλη

Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τους απορριφθέντες πολιτικούς. Να τους δώσουμε δηλαδή μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά σε άλλη χώρα. Οι δήθεν δημοκρατίες της εποχής μας δεν επιτρέπουν στους λαούς να εφαρμόσουν το σχέδιο της κυρίας West. Άλλωστε αυτή μπορούσε εύκολα και γρήγορα να κρίνει απ' το πήδημα αν ο εραστής θα έπρεπε ή όχι ν' απορριφθεί. Ενώ όλοι οι πολιτικοί πηδάνε τις κοινωνίες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Πήδημα εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας, χωρίς κανένα συναίσθημα.

Εθισμός στην υπερβολή

Ακούγοντας τον εκάστοτε πρωθυπουργό ν' ανακοινώνει - για μία ακόμη φορά - τα νέα σκληρά μέτρα, δεν γίνεται παρά να εκπλήσσεσαι - για μία ακόμη φορά - για την άνεση με την οποία σ' αντιμετωπίζει σαν ηλίθιο. Και απορείς με το πώς μπορεί κάποιος ψυχικά ασθενής να κυβερνάει μια ολόκληρη χώρα. Και μετά θυμάσαι ότι εσύ τον διάλεξες.

Επιτέλους, τέλος

Η τέχνη

Κοιτάξτε πόσοι και ποιοι μαλάκες αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Δεν τους δώσαμε την άδεια, μόνοι τους την πήραν. Μας δούλεψαν και προχωράνε ακάθεκτοι. Διότι αυτή είναι η τέχνη τους. Αυτή την τέχνη έμαθαν πολύ καλά κι απ' αυτή την τέχνη ζουν και βασιλεύουν. Δεν ξέρουν να κάνουν τίποτε άλλο. Απολύτως τίποτε. Αν τους βάλεις να κουμαντάρουν ένα περίπτερο, θα το διαλύσουν μέσα στον πρώτο μήνα. Και δεν αναλαμβάνουν τέτοιες δουλειές, γιατί εκεί φαίνεται αμέσως ποιος έκανε τις μαλακίες. Εκεί υπάρχει υπεύθυνος, και πληρώνει για τις μαλακίες του. Στη δική τους τη δουλειά, ο υπεύθυνος είμαι πάντα εγώ. Έχουν το άλλοθι της "δημοκρατίας".

Ένα δικαίωμα και μία υποχρέωση

Οι μαγκιές, οι παραγγελιές και οι μαλακίες πληρώνονται. Αν δεν είσαι σε θέση να τις πληρώσεις, κάτσε φρόνιμα. Οι "τζάμπα μάγκες" δεν ανήκουν στην κατηγορία "μάγκες". Αφήστε λοιπόν τις θεωρίες της πλάκας και πληρώστε πάντα σαν άντρες. Μη συμπεριφέρεστε σαν πολιτικάντηδες του κερατά. Έχω βαρεθεί ν΄ακούω θεωρίες από λαμόγια και τζαμπατζήδες της ζωής. Από αντράκια που δεν σεβάστηκαν ποτέ τίποτε.