Αποφασίζει μια συμμορία άχρηστων, ανίκανων και ψυχοπαθών τεμπελχανάδων ότι της λείπουν λεφτά και πρέπει να τα κλέψει από μένα, νομοθετεί και τα κλέβει. Νομίμως. Κι αν εγώ ανακαλύψω κάποιο τρόπο για να πάρω πίσω κάποια απ' τα κλεμμένα, κηρύσσομαι εγκληματίας και η συμμορία με καθαρίζει σαν ξερό κρεμμύδι. Πάλι νομίμως. Δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι ο Max δεν υπήρξε αγαπημένο παιδί των συμμοριών.
