Χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω γιατί η συμμορία της παγκοσμιοποίησης - ειδικότερα δε η αντιπροσωπεία της στην Ελλάδα - ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την υγεία μου, και δεν τα κατάφερνα. Θέλουν να πεθάνω - φαινομενικά - υγιέστατος σε βαθιά γεράματα, μάλλον ανήμπορος να κινηθώ χωρίς την παρέμβαση διμοιρίας καταδρομέων και ανίκανος να θυμηθώ πώς με λένε και τι διάολο κάνω εδώ πέρα, θα μου δίνουν όμως μια σύνταξη που δεν θα φτάνει ούτε για καφέ σε παραδοσιακό καφενείο της γειτονιάς. Γιατί να με θέλουν άβουλο, υπάκουο και - κατά το ανθρωπίνως δυνατό - μαλάκα; Ποιο το όφελος; Και για ποιον;
Αυτά τα ερωτήματα με βασάνιζαν, μέχρι που γνώρισα - κατά τύχη - τη Ζωζώ. Τότε κατάλαβα τι παίζεται. Και είμαι κατηγορηματικός: μόνο αν γνωρίσεις τη Ζωζώ θα καταλάβεις. Δυστυχώς δεν μου άφησε τηλέφωνο. Ούτε διεύθυνση. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον δεν είχε κανένα απ' τα δύο.
