Μπορεί να μη με βρίσκουν σύμφωνο οι απόψεις, για παράδειγμα, του εκλεκτού σύμβουλου στρατηγικής της κυβέρνησης, τον οποίο κατά τα λοιπά συμπαθώ ιδιαίτερα, διατηρεί όμως το δικαίωμα να τις εκφράζει, όποτε θέλει. Άλλωστε, αν δεν διαφωνήσουμε, τι σόι κουβέντα θα κάνουμε; Αρκεί να μη φτάνουμε στο σημείο να βρίζουμε ο ένας τον άλλον. Διότι τότε δεν πρόκειται απλά για ελεύθερη έκφραση, τότε είναι πόλεμος. Αυτό ακριβώς το λαθάκι διαπράττει ο σύμβουλος. Οφείλει όμως να γνωρίζει ότι οι πόλεμοι δεν γίνονται με φραπέ στο χέρι, ατενίζοντας και θαυμάζοντας τα αξιολάτρευτα μποτάκια της δημοφιλούς τηλεπαρουσιάστριας. Ούτε με μπινελίκια μέσω fb γίνονται οι πόλεμοι.
