Αμφιβάλλει για όλα

Ασφαλώς θα αστειεύεστε, κύριε Hubbard. Ή μήπως όχι;

Δεν έπαψα να ρωτάω

Αμέσως μόλις τελειώσουν οι ερωτήσεις, είσαι κλινικά νεκρός. Εκτός κι αν δεν είσαι κλινικά νεκρός, οπότε βρίσκεσαι σε πολύ δυσκολότερη θέση. Μη σταματάς να ρωτάς. Κι όταν δεν σου έρχονται στο μυαλό ερωτήσεις, ρώτα τη γυναίκα σου πώς φτιάχνει τα μελομακάρονα - ή τα γιουβαρλάκια. Είναι κι αυτές οι ερωτήσεις ικανές να σε κρατήσουν ζωντανό.

Το τηλέφωνο

Δεν αντέχω πολύ ώρα στο τηλέφωνο. Μ' ενοχλεί η έλλειψη πραγματικής επαφής. Όταν κουβεντιάζω με κάποιον, θέλω να τον έχω απέναντί μου, να τον βλέπω και να με βλέπει. Θέλω να μπορώ να παρατηρώ τις κινήσεις του, όση ώρα μιλάμε. Θέλω να μπορώ να καταλάβω αν είναι ειλικρινής ή όχι. Θέλω να μπορώ - αν παραστεί ανάγκη - να του ρίξω σφαλιάρα. Αληθινή, όχι απ' το πληκτρολόγιο. Ζητάω πολλά; Είμαι πολύ παλιάς κοπής; Ίσως.

Η τεχνολογία κι ο πολιτισμός - που έφερε μαζί της - βελτίωσαν αρκετά πράγματα, προκαλώντας όμως ζημιά σε κάποια άλλα. Το σημαντικότερο απ' όλα: οι ανθρώπινες σχέσεις. Ενώ ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε στη διάθεσή μας τόσες πληροφορίες για τους άλλους, ποτέ δεν βρεθήκαμε τόσο μακριά τους. Και πρέπει κάτι να κάνουμε γι' αυτό. Δεν θα το λύσει ο Zuckerberg το πρόβλημα, όσο καλή διάθεση κι αν μπορεί να έχει.

Το φως και το σκοτάδι

Για τον ποιητή, το φως είναι ό,τι θέλει αυτός να είναι. Μπορεί να είναι η ελπίδα, η χαρά της ζωής, η άνοιξη, η ελευθερία, ο έρωτας. Όσο για το σκοτάδι, αυτό μπορεί να είναι η απελπισία, ο πόνος, η σκλαβιά, ο χειμώνας, το μίσος. Και πολλά άλλα, αμέτρητα.

Για τον φυσικό όμως, που είναι αναγκασμένος να βάλει - έστω για λίγο - στην άκρη την οποιαδήποτε ρομαντική διάθεση, το φως είναι απλά ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα, του οποίου η συχνότητα αποτελεί χαρακτηριστικό μέγεθος. Από τη συχνότητα εξαρτάται αν το φως είναι ορατό στο ανθρώπινο μάτι και τι χρώμα έχει. Από την άλλη μεριά, το σκοτάδι δεν είναι τόσο σκοτεινό όσο φαίνεται. Είναι μάλλον γεμάτο φως, με συχνότητες όμως πολύ μεγάλες ή πολύ μικρές για να το κάνουν ορατό στο μάτι του ανθρώπου.

Γιατί όμως ο δημιουργός - η φύση, αν προτιμάτε - επέβαλε περιοριστικές διατάξεις στην ικανότητά μας να βλέπουμε τι γίνεται γύρω; Το έκανε γιατί θέλει να κρύψει πράγματα; Έχει μυστικά από εμάς, σαν τον αρχιμάγειρα που κρύβει τις συνταγές, για να μην τις μάθουν οι ανταγωνιστές και επωφεληθούν εις βάρος του; Θεωρούμαστε ανταγωνιστές του ίδιου του δημιουργού μας;

Ή μήπως το έκανε για να προστατέψει τα πολύτιμα δημιουργήματά του απ' τη σύγχυση και την τύφλωση που μάλλον θα τους προκαλούσε τόσο πολύ φως, με τόσα πολλά χρώματα; Δεν γνωρίζω. Αν γνωρίζει κάποιος, πολύ θα ήθελα να με πληροφορήσει.

Το βέβαιο πάντως είναι ότι πρέπει οπωσδήποτε να βλέπουμε αυτά που έχουν σημασία. Για τα υπόλοιπα, εκείνα για τα οποία δεν μας πέφτει και λόγος, φρόνιμο είναι να μη σπαταλάμε ενέργεια.