Αυτό που βλέπω μπορεί να το κάνει πιο όμορφο ή πιο άσχημο η φαντασία μου. Μπορεί να το κάνει πανέμορφο, μπορεί όμως να το κάνει και αποκρουστικό. Το ίδιο ακριβώς πράγμα. Αλλάζει στο μυαλό μου η εικόνα του δάσους, ανάλογα μ' αυτό που φαντάζομαι ότι κρύβεται πίσω απ' τα δέντρα του. Αν στη φαντασία μου - θυμήθηκα τώρα τους Poll - μια όμορφη κοπέλα θα βρω στην πηγή, τότε το δάσος είναι πανέμορφο. Αν στη φαντασία μου, πίσω απ' τα πυκνές φυλλωσιές, καραδοκεί ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το πριόνι, που δεν κωλώνει - όπως τραγουδούσε ο τηλεοπτικός αστέρας, τότε το δάσος - το ίδιο ακριβώς δάσος - γίνεται αποκρουστικό, τρομακτικό. Όλα παίζονται μέσα στο μυαλό μου. Αυτό που - νομίζουν ότι - βλέπουν τα μάτια μου δεν είναι παρά το ερέθισμα, η είσοδος στο μαύρο κουτί της φαντασίας μου. Η έξοδος εξαρτάται απ' το περιεχόμενο του μαύρου κουτιού. Και μακάρι να ήξερα τι περιέχει αυτό το κουτί.
