Άλλοι καιροί, άλλα κόλπα

Υπάρχουν κοινωνίες, όπου γι' αυτές τις απόψεις χαρακτηρίζεσαι διαχρονικά με τον ίδιο όρο: "μαλάκας". Μακριά από εμάς, βεβαίως βεβαίως.

Θα τσιμπήσουμε κάτι;

Μόλις μπούμε

Βάζεις μια ωραιότατη προϋπόθεση, με πιθανότητα πολύ κοντά στο μηδέν, και η υπόσχεση είναι σαν να μη δόθηκε ποτέ. Αρκεί να είσαι ο μόνος που γνωρίζει ότι η πιθανότητα είναι αγκαλιά με το μηδέν. Διαφορετικά κινδυνεύεις να φας ξύλο. Τα προσέχουν αυτά οι επαγγελματίες ψεύτες. Οι ερασιτέχνες συνήθως τρώνε ξύλο, αν όχι κάτι λιγότερο εύπεπτο.

Ασθένεια και θεραπεία

Καμία εμπιστοσύνη, καμία ελπίδα για τον ψεύτη. Πρακτικά, όμως, αδύνατο. Είναι υποχρεωμένος ο άνθρωπος να εμπιστευτεί ανθρώπους. Το απαιτεί το κοινωνικό γίγνεσθαι. Κι εκεί πατάνε οι κατ' εξακολούθηση ψεύτες. Πρόκειται για σοβαρή ασθένεια, για την οποία μία μόνο θεραπεία υπάρχει, γνωστή ως "σκαμπιλάκια περμανάντ". Παλιά μεν, αποτελεσματική δε, όταν εφαρμόζεται συστηματικά. 

Μαζί τα φάγαμε;

Η αλήθεια πρέπει να λέγεται και είναι, με λίγα λόγια, η εξής:

• Ο Πάγκαλος κι εγώ καθίσαμε πράγματι στο ίδιο τραπέζι.
• Εγώ έφαγα μια μερίδα κοτοπουλάκι και μια σαλατίτσα αγγουροντομάτα, με το αγγούρι ολόκληρο - αυτό το αντελήφθην μετά το πέρας του δείπνου.
• Ο Πάγκαλος έφαγε ένα κιλό χαβιάρι Beluga - κατάμαυρο ήτανε το γαμημένο, δώδεκα μπον φιλέ από μοσχαράκι το γάλακτος, δύο γουρουνόπουλα ολόκληρα με το μήλο στο στόμα - έφαγε και το μήλο,  εφτά αστακομακαρονάδες, δύο κιλά γάμπαρες Αμβρακικού, ένα ταψάκι σπανακόπιτα, τέσσερα κιλά παϊδάκια του γάλακτος, ένα ταψάκι γαλακτομπούρεκο και δύο κιλά παγωτό φιστίκι - συμβολικά, αν κατάλαβα καλά.
• Εγώ ήπια δύο τσιπουράκια και μισό κιλό ρετσίνα.
• Ο Πάγκαλος ήπιε πέντε μπουκάλια σαμπάνια Dom Perignon, δύο τελάρα νερό Perrier, δύο μπουκάλια Johnny Walker Blue Label κι ένα τελάρο Coca Cola light.
• Επειδή μου έκανε την τιμή να φάμε στο ίδιο τραπέζι, ανέλαβα εγώ να πληρώσω το λογαριασμό - με δόσεις βέβαια, δεν διέθετα τόσο μετρητό.

Νομίζω λοιπόν ότι έχει απόλυτο δίκιο, όταν ισχυρίζεται ότι "μαζί τα φάγαμε". Όπως έχω απόλυτο δίκιο κι εγώ, όταν ισχυρίζομαι ότι "πιάστηκα μαλάκας". Εκείνο δε το αγγούρι, θα περάσουν κάμποσα χρόνια για να το χωνέψω. Διότι η αλήθεια πρέπει να λέγεται, όσο κι αν μπορεί να πονάει.