Δικαίωμα στην τελευταία επιθυμία

Το έχω κανονίσει με τον προσωπικό μου νεκροθάφτη κι έδωσα και προκαταβολή, σε IOU's - ελλείψει μετρητών. Επιθυμώ να οδηγηθώ στην τελευταία μου μονοκατοικία ντυμένος με μαύρο κουστούμι Armani, άσπρο πουκάμισο, πράσινη γραβάτα και καβάλα σε κάτασπρο άλογο με μακριά χαίτη. Θα συνοδεύομαι από τριμελή λαϊκή ορχήστρα, που θα παίζει non-stop το κομμάτι "όταν πεθάνω θάφτε με σε μια γωνιά μονάχο" και θ' ακολουθεί διμοιρία cheerleaders, με κόκκινα κορμάκια, η οποία θα χαιρετάει εκ μέρους μου τους παρευρισκόμενους. Παράλληλα θα λειτουργεί αυτοκινούμενος μπουφές, με κατάμαυρο χαβιάρι, αστακογαριδοκαραβίδες, σαμπάνια Dom Perignon του 1962 και αγρινιώτικα μπακλαβαδάκια.
Τέλος, θα θαφτώ όρθιος - αυτό θα το πληρώσω λίγο παραπάνω λόγω ΕΝΦΙΑ, διότι ο τάφος θα μετρήσει σαν μεζονέτα με εσωτερική σκάλα. Όποιους έχουν θέμα με το τελετουργικό, ο νεκροθάφτης έχει εντολή να τους γράψει στ' αρχίδια μου, με άσπρο ανεξίτηλο μαρκαδόρο. Θα είναι και οι τελευταίες εγγραφές.
Δύσκολο να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω, κυρίως λόγω υψηλού κόστους. Θέλω μόνο να πω ότι ο καθένας διατηρεί το δικαίωμα να ζει και να πεθαίνει όπως ο ίδιος επιθυμεί. Κι όσοι πολυασχολούνται με το πώς ζει και το πώς πεθαίνει ο συνάνθρωπος, αν μη τι άλλο, δεν προσφέρουν θετικό έργο στην κοινωνία, της οποίας αποτελούν μέλη. Και την οποία κι αυτοί θ' αποχαιρετήσουν κάποτε, με τον δικό τους τρόπο. Αν έχουν.