Όταν διαβάζεις "είναι γλυκός ο θάνατος για την πατρίδα" και φαντάζεσαι τον εαυτό σου σφαγμένο σαν πασχαλιάτικο αρνάκι στο πεδίο της μάχης και γύρω ένα κοπάδι σφαγμένα -σαν κι εσένα- αρνάκια και το χώμα κατακόκκινο, λογικά σκεπτόμενος πρέπει να συμπεράνεις ότι αυτός που έγραψε το παραπάνω δεν είχε ιδέα για ποιο πράγμα έγραφε. Λογικά σκεπτόμενος. Γλυκός είναι ο μπακλαβάς, γλυκό είναι το ουζάκι, γλυκό είναι το φιλί της αγαπημένης. Γλυκός ο θάνατος δεν υπήρξε ποτέ για κανέναν. Ακόμα κι αν έζησε πικρή ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου