Το φως και το σκοτάδι

Για τον ποιητή, το φως είναι ό,τι θέλει αυτός να είναι. Μπορεί να είναι η ελπίδα, η χαρά της ζωής, η άνοιξη, η ελευθερία, ο έρωτας. Όσο για το σκοτάδι, αυτό μπορεί να είναι η απελπισία, ο πόνος, η σκλαβιά, ο χειμώνας, το μίσος. Και πολλά άλλα, αμέτρητα.

Για τον φυσικό όμως, που είναι αναγκασμένος να βάλει - έστω για λίγο - στην άκρη την οποιαδήποτε ρομαντική διάθεση, το φως είναι απλά ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα, του οποίου η συχνότητα αποτελεί χαρακτηριστικό μέγεθος. Από τη συχνότητα εξαρτάται αν το φως είναι ορατό στο ανθρώπινο μάτι και τι χρώμα έχει. Από την άλλη μεριά, το σκοτάδι δεν είναι τόσο σκοτεινό όσο φαίνεται. Είναι μάλλον γεμάτο φως, με συχνότητες όμως πολύ μεγάλες ή πολύ μικρές για να το κάνουν ορατό στο μάτι του ανθρώπου.

Γιατί όμως ο δημιουργός - η φύση, αν προτιμάτε - επέβαλε περιοριστικές διατάξεις στην ικανότητά μας να βλέπουμε τι γίνεται γύρω; Το έκανε γιατί θέλει να κρύψει πράγματα; Έχει μυστικά από εμάς, σαν τον αρχιμάγειρα που κρύβει τις συνταγές, για να μην τις μάθουν οι ανταγωνιστές και επωφεληθούν εις βάρος του; Θεωρούμαστε ανταγωνιστές του ίδιου του δημιουργού μας;

Ή μήπως το έκανε για να προστατέψει τα πολύτιμα δημιουργήματά του απ' τη σύγχυση και την τύφλωση που μάλλον θα τους προκαλούσε τόσο πολύ φως, με τόσα πολλά χρώματα; Δεν γνωρίζω. Αν γνωρίζει κάποιος, πολύ θα ήθελα να με πληροφορήσει.

Το βέβαιο πάντως είναι ότι πρέπει οπωσδήποτε να βλέπουμε αυτά που έχουν σημασία. Για τα υπόλοιπα, εκείνα για τα οποία δεν μας πέφτει και λόγος, φρόνιμο είναι να μη σπαταλάμε ενέργεια.