"Είμαι λοιπόν αραχτός στον Αστέρα και πίνω το τέταρτο Blue Label, ανάβοντας το τρίτο Montecristo - δώρο απ' τον φίλο μου τον Fidel - με τον χρυσό Dupont, που μου χάρισε η Anjolina μετά το διαζύγιο με τον ακατονόμαστο. Δεν μπορώ να βγάλω απ' το μυαλό μου τη Zizel και νιώθω πολύ δυστυχισμένος. μέχρι αυτοκτονίας. Κοιτάω με πόνο τη Ferrari μου, έρμη και μοναχή απέναντι, και νιώθω ένα δάκρυ να παλεύει να βγει απ' το δεξί μου μάτι. Κι εκεί που αναρωτιέμαι αν πρέπει να δώσω ένα τέλος στο μαρτύριο ή να παραγγείλω χαβιάρι, σκέφτομαι τα καράβια μου - σε ποια χέρια θα πέσουν τα κακόμοιρα όταν θα λείψω; Καταπίνω με δυσκολία το δάκρυ που κύλισε στο δεξί μου μάγουλο και παραγγέλνω μαύρο χαβιάρι και μια Dom Perignon του '89. Θα επιστρατεύσω όλη μου τη δύναμη για ν' αντέξω κι αυτή τη μαύρη μέρα."
Απ' το ημερολόγιο ενός δυστυχισμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου