Παντού πήγε η "λογική" - το δικό μας παιδί. Ταξίδεψε σ' όλο τον κόσμο, κι όπου πήγε έκανε θαύματα. Οι πάντες την υιοθέτησαν, αλλά τη χάσαμε εμείς σαν έννοια. Μας έμεινε η λέξη, για να μας θυμίζει ότι εδώ γεννήθηκε. Για να μας στενοχωρεί που την αφήσαμε να φύγει. Αλλά ούτε γι' αυτό είμαστε ικανοί να στενοχωρηθούμε, διότι ακριβώς χάθηκε η έννοια της λογικής. Αν χάσεις τη λογική, τα έχασες όλα. Ακόμη και την ικανότητα να γνωρίζεις ότι την έχασες.
Μας στενοχωρεί το μαύρο μας το χάλι, είμαστε όμως ανίκανοι να σκεφτούμε τι έφταιξε και φτάσαμε ως εκεί. Και συνεχίζουμε απτόητοι τις ίδιες μαλακίες, παντελώς ανίκανοι να σκεφτούμε λογικά. Η λογική δεν είναι πλέον παιδί μας, δεν είναι καν σύμμαχός μας, αλλά έγινε ο χειρότερος εχθρός μας. Μόνο που αυτός ο εχθρός είναι πάντα ανίκητος. Αν δεν είναι μαζί σου, σε καταστρέφει.
Μας στενοχωρεί το μαύρο μας το χάλι, είμαστε όμως ανίκανοι να σκεφτούμε τι έφταιξε και φτάσαμε ως εκεί. Και συνεχίζουμε απτόητοι τις ίδιες μαλακίες, παντελώς ανίκανοι να σκεφτούμε λογικά. Η λογική δεν είναι πλέον παιδί μας, δεν είναι καν σύμμαχός μας, αλλά έγινε ο χειρότερος εχθρός μας. Μόνο που αυτός ο εχθρός είναι πάντα ανίκητος. Αν δεν είναι μαζί σου, σε καταστρέφει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου