Εμείς κι ο καθρέφτης

Άτιμο κατασκεύασμα ο καθρέφτης. Όσο τον κοιτάς, σε κοιτάει κι αυτός. Κι όπως τον κοιτάς, σε κοιτάει κι αυτός. Δεν μπορείς να τον γελάσεις. Όταν είσαι ευτυχισμένος, είναι κι αυτός. Όταν κλαις, κλαίει κι αυτός. Μπορεί να σε κοιτάξει με συμπάθεια, μπορεί να σε κοιτάξει με μίσος. Από σένα εξαρτάται. Γι' αυτό χαμογέλα του, θα σ' το ανταποδώσει. Αρκεί να μπορείς να χαμογελάς. Με όλο σου το πρόσωπο. Πάντα προσπαθώ να βλέπω τον καθρέφτη μου χαρούμενο. Και πολύ θα 'θελα να ξέρω πώς κοιτάνε τα λαμόγια οι καθρέφτες τους. Να' ναι χαρούμενοι οι καθρέφτες του Γιωργάκη, του Αντωνάκη, του Λευτεράκη, του Αλεξάκη; Ή μήπως έπαψαν να τους κοιτάνε;